«…Δεν ξέρω, αλλά μαντεύω από το γράμμα σας ότι επιστρέψατε στην πατρίδα με κάποια θλίψι. Αυτό το καταλαβαίνω. Σκέφθηκα μερικές φορές ότι αν κάποτε επέστρεφα στην πατρίδα μου, θα ένοιωθα μεγάλη οδύνη και χαρά. Δεν έζησα την ζωή σας και αγνοώ γι’ αυτήν πολλά πράγματα, όπως κάθε άνθρωπος για την ζωή τού άλλου.
Αλλ’ η ανθρώπινη ευαισθησία είναι κοινή σε όλους και φρονώ ότι, επιστρέφοντας στην πατρίδα του ο κάθε εξόριστος, πρέπει να ζήση εκ νέου, μέσα στην μνήμη του, όλη του την παρελθούσα δυστυχία. Αυτό μοιάζει με μια ζυγαριά, με την οποία ζυγίζομε και γνωρίζομε το αληθινό βάρος όλων όσων υποφέραμε, ανεχθήκαμε, χάσαμε και μάθαμε από τους άλλους. Αλλ’ είθε ο Θεός να σας χαρίζει μακροημέρευσι.
Άκουσα από πολλούς ότι είστε πολύ πιστός. Όχι επειδή είστε πιστός, αλλ’ επειδή εγώ έζησα κι εδοκίμασα όσα θα σας πω σε παρόμοιες στιγμές, διψάμε για πίστι σαν το “ξερό χορτάρι”. Κι εν τέλει την βρίσκομε, επειδή η αλήθεια γίνεται φανερή μέσα στην δυστυχία.
Για μένα, έχω να πω ότι είμαι παιδί του αιώνος μου, τέκνο της αμαρτίας και της αμφιβολίας. Έτσι είμαι τώρα κι έτσι θα είμαι, (το ξέρω), μέχρι τον τάφο. Τι φρικτά βάσανα μού στοίχισε, και μου στοιχίζει ακόμη σήμερα, αυτή η δίψα για πίστι, που είναι τόσο έντονη μέσα στην ψυχή μου, όσο υπάρχουν μέσα μου ενάντια επιχειρήματα.
Εν τούτοις, ο Θεός μού χαρίζει στιγμές όπου είμαι ολότελα γαλήνιος. Εκείνες τις στιγμές αγαπώ και νοιώθω ότι αγαπιέμαι από τους άλλους. Και αυτές τις στιγμές ακριβώς εσχημάτισα μέσα μου ένα πιστεύω, όπου όλα είναι φωτεινά και ιερά για μένα.
Αυτό το πιστεύω είναι απλό: Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, πιο βαθύ, πιο συμπαθητικό, πιο λογικό, πιο ζωντανό και τέλειο από τον Χριστό. Και λέω στον εαυτό μου, με ζηλόφθονη αγάπη, όχι μόνο ότι δεν υπάρχει τίποτε, αλλ’ ότι δεν μπορεί να υπάρχη (σ.σ.τίποτα πιο όμορφο από το Χριστό)
Επί πλέον, αν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια κι ότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, θα προτιμούσα τότε να παραμείνω με τον Χριστό, παρά να πάω με την αλήθεια…».
Θου Βου,ο φαλακρός πράκτωρ 000 
Νιώθεις σπουδαίος τώρα;
ανασκαφές σου
Ωραία απάντηση.. Θα μου πεις βέβαια ότι και η ερώτηση δεν ήταν ό,τι καλύτερο..
Η αλήθεια είναι πως θα με ενδιέφερε μια σοβαρή συζήτηση κι όχι ανταλλαγή προσβολών οπότε δείχνω καλή πίστη και ζητάω συγνώμη για την προηγούμενη ειρωνία μου.
Φίλτατε ΘΒ
Να σε ρωτήσω κάτι: το δημοσίευσες επειδή σε εκφράζει το παραπάνω γράμμα ή για να προκαλέσεις σχόλια;
αγαπητέ, το παραπάνω ρήμα του ΦΜΝ το υπογράφω με τα δύο χέρια καθώς με εκφράζει απόλυτα.
Ε, καλά, με τη λογική του στυλ “αν η αλήθεια ήταν εκτός Χριστού θα προτιμούσα το Χριστό παρά την αλήθεια”… ΟΛΑ έπονται, δηλαδή όλα είναι λάθος.
Δεν ξέρω για τον “πιστό” αλλά πιθανολογώ ότι ο ίδιος ο Χριστός θα τον _έκραζε_, λέγοντας “αν περιφρονείς την αλήθεια εξ αιτίας της πίστης σου, τότε… να την βράσω την πίστη σου κι εσένα τον ίδιο! Υπαγε τώρα εις το πυρ το εξώτερον, το ετοιμασμένο για τους εχθρούς της αλήθειας”….
Με τέτοιους φίλους, ο Χριστός δεν χρειάζεται εχθρούς. ΞΕΡΟΛΟΥΚΟΥΜΟ τον θεωρήσατε….
“αν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια κι ότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, θα προτιμούσα τότε να παραμείνω με τον Χριστό, παρά να πάω με την αλήθεια…”
Σχήμα λόγου βέβαια. Κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει αυτό…
Κατά τα άλλα για να καταλάβει κανείς τη ρήση του Ντοστογιέφσκυ, πρέπει να έχει μια εμπειρία Χριστού, έστω και μικρή. Αν γι’ αυτόν “Χριστός” σημαίνει ένας φιλόσοφος με ενδιαφέρουσα διδασκαλία κτλ κτλ (μιλάω τώρα για την καλύτερη περίπτωση, καθώς άλλοι τον θεωρούν απατεώνα) θα του φανεί πολύ παράλογο το να προτιμά κανείς τον Χριστό από την αλήθεια.
“Για τους Έλληνες μωρία”.
@Expaganus
«Ανάθεμα τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγόμενην σοφίαν προτιμώσι και τοις καθηγητές αυτών επομένοις…»
«Ανάθεμα τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη Ορθοδόξω και Καθολική Εκκλησία, περί τε ψυχών ανθρωπίνων…»
@Ανορθόδοξος,
σε γενικές γραμμές δεν θα διαφωνήσω, φτάνει να ξέρεις τι θα πει “ανάθεμα” και τι σημαίνει η λέξη “Έλληνες” στην προκειμένη περίπτωση.
Ούτε κι εγώ πιστεύω στην προύπαρξη των ψυχών.
Αυτό το “πίστι” τι είναι;
Και επιπλέον θα πρότεινα σε αυτόν που τα έγραψε αυτά να πάρει ένα Mesulid πριν το βραδυνό ύπνο. Βοηθάει πολύ.
Ναι, θα θεωρήσω ως υπόδειγμα ηθικής έναν ψοφοδεή, επιληπτικό χαρτοπαίκτη και μεθύστακα, που επειδή γλίτωσε τη φυλακή φιλαγε τις μπότες και τους κώλους των υπουργών του τσάρου…
Εξοχος συγγραφέας, αλλά ασπόνδυλο και προ Χίτλερ φασίστας (όπως ο Σωκράτης ήταν προ Χριστού Χριστιανός)…